ورق فلزی فلزی است که معمولاً توسط یک فرآیند صنعتی به قطعات نازک و مسطح تبدیل می شود. ورق فلزی یکی از اشکال اساسی مورد استفاده در فلزکاری است و می توان آن را به اشکال مختلف برش داد و خم کرد. قیمت ورق فلزی بستگی به شرایط بازار دارد.
 
ضخامت می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. ورق های بسیار نازک فویل یا برگ در نظر گرفته می شوند و قطعات ضخیم تر از 6 میلی متر (0.25 اینچ) صفحه در نظر گرفته می شوند، مانند فولاد صفحه، یک کلاس از فولاد ساختاری.
 
ورق فلزی به صورت قطعات مسطح یا نوارهای حلقه دار موجود است. کویل ها با عبور دادن یک ورق فلزی پیوسته از طریق یک رول شکاف تشکیل می شوند.
 
در بیشتر نقاط جهان، ضخامت ورق فلز به طور مداوم بر حسب میلی متر مشخص می شود. در ایالات متحده، ضخامت ورق فلز معمولاً با یک اندازه گیری سنتی و غیر خطی به نام گیج آن مشخص می شود. هر چه عدد گیج بزرگتر باشد، فلز نازکتر است. ورق فولادی که معمولاً استفاده می شود از گیج 30 تا گیج حدود 7 متغیر است. گیج بین فلزات آهنی (بر پایه آهن) و فلزات غیرآهنی مانند آلومینیوم یا مس متفاوت است. برای مثال ضخامت مس بر حسب اونس اندازه گیری می شود که نشان دهنده وزن مس موجود در مساحت یک فوت مربع است. قطعات تولید شده از ورق فلز باید ضخامت یکنواختی را برای نتایج ایده آل حفظ کنند.[1]
 
فلزات مختلفی مانند آلومینیوم، برنج، مس، فولاد، قلع، نیکل و تیتانیوم می توانند به ورق فلز تبدیل شوند. برای مصارف تزئینی، برخی از ورق های فلزی مهم عبارتند از نقره، طلا و پلاتین (ورق فلز پلاتین نیز به عنوان کاتالیزور استفاده می شود).
 
ورق فلزی در بدنه خودروها و کامیون ها (کامیون)، لوازم اصلی، بدنه و بال هواپیما، ورق قلع برای قوطی های حلبی، سقف سازی ساختمان ها (معماری) و بسیاری کاربردهای دیگر استفاده می شود. ورق آهن و سایر مواد با نفوذپذیری مغناطیسی بالا که به عنوان هسته های فولادی چند لایه نیز شناخته می شود، در ترانسفورماتورها و ماشین های الکتریکی کاربرد دارد. از لحاظ تاریخی، استفاده مهم از ورق فلز در زره های بشقاب سواره نظام بوده است، و ورق فلز همچنان کاربردهای تزئینی بسیاری دارد، از جمله در چوب اسب. کارگران ورق فلزی همچنین به عنوان "قلع کوب" (یا "قلع کوبنده") شناخته می شوند، نامی که از کوبیدن درزهای پانل هنگام نصب سقف های قلع گرفته شده است.[2]